بررسی توانایی مدل پیشبینی k -نزدیکترین همسایگی در پیشبینی ورشکستگی شرکتها بر حسب صنایع منتخب

هدف اصلی این مقاله، طراحی و تبیین مدل پیشبینی ورشکستگی شرکتها برای صنایع فلزات اساسی، کانیهای غیرفلزی و ماشینآلات و تجهیزات با استفاده از مدل k -نزدیکترین همسایگی است. این پژوهش بر اساس هدف، کاربردی، از لحاظ آماری، مدلسازی با استفادهاز مدل k -نزدیکترین همسایگی و از نظر روش، یک پژوهش توصیفی )نیمه تجربی( از نوع همبستگی محسوب میشود که در آنرابطه میان متغیرها بر اساس هدف پژوهش، تحلیل میشود. قلمروی زمانی این پژوهش را سالهای 1380 تا 1392 تشکیل میدهد. معیار تعیین ورشکسته یا سالم بودن شرکتها، ماده 141 قانون تجارت ایران میباشد.نتایج حاصل اجرای مدل k -نزدیکترین همسایگی طراحی شده برای هر یک از سه صنعت فلزات اساسی، کانیهای غیرفلزی و ماشینآلات و تجهیزات نشان میدهد که این مدل قادر است به ترتیب با دقتی معادل 74 / 90 ، 96 / 97 و 81 / 87 درصد ورشکسته یاسالم بودن شرکتهای هر یک از این صنایع را پیشبینی نماید. با عنایت به نتایج بدست آمده حاصل از اجرای این مدل برای هر یک از این صنایع، میتوان چنین نتیجهگیری کرد که این مدل روش مناسبی برای پیشبینی ورشکستگی شرکتها میباشد.

کلیدواژه ها:

ورشکستگی ، مدلهای پیشبینی ورشکستگی ، نسبتهای مالی ، مدل k -نزدیکترین همسایگی