مطالعه پیامدهای سوءمدیریت در حق نشر (کپی رایت) و اثر آن بر ضعف تولیدات فرهنگی

کپی رایت یکی از موثرترین قوانین و اجرای آن از جهت فرهنگی در بین افراد جامعه می تواند نسبت به فروش و ارایه آثار جدید باانگیزه بهتر در بین تولید کنندگان و خالقان آثار باشد که متاسفانه در ایران بر خلاف سایر کشورها، این امر به صورت ضعیف تریمشاهده شده است و بیشترین انگشت اتهام به سمت مدیران و مسیولان مرتبط در عدم اجرای این قانون در کشور می باشد. زیرااکثر مدیران بر این باور هستند که پیوستن به این قانون به صورت پایبندی به معاهدات بین المللی، می تواند در موارد کلیدیبسیار برای سیستم و مردم دست و پا گیر باشد و به ناچار مجبور به خرید هایی با قیمت های هنگفت، به صورت بین المللی و یاحتی ملزم به پرداخت خسارات هایی به سایر کشورها شویم. البته در سال های اخیر تا حدودی شاهد نوعی از اجرای این قانون بهصورت درون مملکتی بوده ایم که صرفا برای موارد تولید شده در داخل کشور قوانینی در نظر گرفته شده است و نسبت بهتکنولوژی های روز تدابیری اندیشیده شده است که برای دریافت هر موسیقی یا مقاله و فیلم نیاز به پرداخت هزینه مالی آنلاینباشد و با افراد متخلف برخورد های جدی صورت گرفته است، که همین امر تا حدودی می تواند کور سویی امید در تاریکی اجرایصحیح این قانون در ایران باشد.در این پژوهش محقق ابتدا به دنبال شناسایی و معرفی جوانب مرتبط با حوزه تولید محصولات فرهنگی و نحوه مدیریت اثر بخش وسپس وجوه مدیریت اطلاعات و دانش و دیدگاه مدیران مرتبط مطرح و به تولید کنندگان، مهارت ها و سیاست های فرهنگی،سینمای ایران پیش از انقلاب تا اکنون، سیاست گذاری در نمایش خانگی، حمایت دولت از تولیدات فرهنگی، حقوق پدید آورندگانفرهنگی، حق نشر و نارسایی های مرتبط با آن را مورد بررسی قرار است، البته در این میان یافته های محقق بیشتر با مواردیمانند قوانین دست و پا گیر و یا عدم مسیولیت پذیری و تحمل توافقات بین الملل در زمینه های مدیریتی می باشد که نیاز بهاصلاح مدیریتی از پایه و اساس دارند و این اصلاح می تواند کمک به سزایی در موفقیت، جهت حفظ و احترام به حق مولف داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تولیدات فرهنگی ، حق نشر ، سوء مدیریت ، سینمای ایران ، شبکه نمایش خانگی ، کپی رایت