هزینه یابی برمبنای فعالیت

سیستم هزینه یابی بر مبنای فعالیت (ABC) به عنوان پاسخی به فقدان اطلاعات مرتبط با نیازهای شرکتها دردستیابی به هزینه های رقابتی مطرح شد. این سیستم توسط کاپلان و کوپر از اواسط 1980 گسترش یافت و به عنوانپیشرفتی در دانش حسابداری مدیریت شناخته شد. در ادبیات حسابداری تعاریف مختلفی از هزینه یابی برمبنای فعالیتارایه شده است. در ادبیات حسابداری تعاریف مختلفی از هزینه یابی برمبنای فعالیت ارایه شده است. کوپر و همکاران بهایابیبرمبنای فعالیت را یک روش حسابداری بهای تمام شده تعریف می نماید که برای تخصیص هزینه منابع به موضوعات هزینهبرمبنای فعالیت ها به کار گرفته می شود. این رویکرد ارتباط علی بین محرک های هزینه، منابع و فعالیت ها را شناساییمی کند. سچوراما بهایابی برمبنای فعالیت را روشی تعریف نمود که هزینه محصول یا خدمت را برمبنای فعالیت هایانجام گرفته برای تولید آن محصول یا ارایه آن خدمت اندازه گیری می کند. آلکیل و همکاران بهایابی برمبنای فعالیت رامدلی اقتصادی تلقی نمود که مخازن هزینه را به محرک های هزینه یا مراکز فعالیت در سازمان شناسایی کرده و سپسهزینه ها را به محرک های هزینه برمبنای تعداد فعالیت های انجام شده نسبت می دهد. درنتیجه مدیران شرکتها به اینموضوع علاقه مند شدند و درصدد اجرای این روش جهت کمک رسانی کارآمد در افزایش رقابت و گسترش استراتژی هاییبرآمدند که آنها را در کنترل و مدیریت هزینهها توانمند سازد. این مقاله به مطالعه هزینهیابی برمبنای فعالیت در پارادایمحسابداری پرداخته و پس از بیان مقدمه و مسیله اصلی تحقیق به مفاهیم مرتبط با هزینه یابی برمبنای فعالیت و ارتباطآن می پردازد. پژوهش حاضر ازلحاظ هدف کاربردی و ازلحاظ ماهیت و روش کیفی می باشد.

کلیدواژه ها:

هزینه یابی برمبنای فعالیت ، هزینه یابی سنتی ، سیستم اطلاعات حسابداری