پرورش خلاقیت دانش آموزان در مدارس

مناسب ترین بستر برای پرورش خلاقیت در نظام تعلیم و تربیت، محیط مدارس است. هدف اصلی مقاله حاضر، تبیین چگونگی پرورش خلاقیت در محیط مدارس با استفاده از روش کیفی- کتابخانه ای می باشد. بر این اساس، می توان گفت؛ خلاقیت به عنوان رویکردی آموزشی مطرح بوده و می بایست پرورش ایده ها و توسعه خلاقیت دانش آموزان مورد توجه مدیران و معلمان باشد. نظریه های یادگیری شناختی بر توسعه و رشد خلاقیت دانش آموزان تأثیرگذارند. از جمله عوامل آموزشی مؤثر بر گسترش خلاقیت می توان به سازمان، مدیریت مدرسه و معلم اشاره کرد. همچنین، تکنیک های خلاقیت در عمل انجام فنون ارتباط اجباری، تحرک مغزی، گردش تخیلی، تکنیک 6-3-5 گروه اسمی، تفکر موازی شامل ایجاد یک اندیشه واسطه غیرممکن، پیوند تصادفی و معکوس سازی در روش تدریس می باشد. در نهایت، خلاقیت امری آموختنی و قابل آموزش است و با ایجاد شرایط، مقتضیات، تجهیزات و امکانات لازم می توان به پرورش خلاقیت دانش آموزان در بستر مدارس امیدوار بود.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، دانش آموزان ، محیط مدارس