پیش بینی میزان تاثیر به کارگیری ابعاد و مولفههای توانمندسازی بر بهرهوری منابع انسانی در کارکنان بانک ها و موسسات قرض الحسنه استان کرمانشاه

وقتی مسالهی بهرهوری و بحث استفادهی صحیح از منابع به میان میآید نمیتوان از مهمترین بخش آن یعنی بهرهوری نیروی انسانی که عاملی استراتژیک تلقی میشود و مهمترین سرمایهی جامعه محسوب میشود به سادگی گذشت. بنابراین هدفاصلی تحقیق حاضر بررسی رابطهی توانمندسازی کارکنان با بهرهوری آنان میباشد. جامعهی آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان بانک ها و موسسات استان کرمانشاه است، که تعداد 111 نفر به روش تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند.برای جمعآوری دادهها از پرسشنامهی توانمندسازی بلانچارد و همکاران و پرسشنامهی بهرهوری هرسی و گلداسمیت استفادهشد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش آماری پارامتریک همبستگی پیرسون استفاده شدهاست. نتایج حاصل از آزمون همبستگی نشانمیدهد که بین توانمندسازی کارکنان و بهرهوری آنان همبستگیای به میزان0/685 وجوددارد. همچنین سهیمکردن کارکنان در اطلاعات با بهرهوری کارکنان رابطهای به میزان0/563 دارد، بین ایجاد خودمختاری در کارکنان و بهرهوری آنان همبستگی0/646 وجوددارد و قراردادن تیمهای خودگردان به جای سلسله مراتب با بهرهوری کارکنان رابطهای به اندازهی0/504 دارد. در نتیجه توانمندسازی با بهرهوری کارکنان رابطهی مثبت و معناداری دارد، یعنی با افزایش توانمندی کارکنان، بهرهوری آنان نیز افزایش یافتهاست

کلیدواژه ها:

توانمندی ، بهرهوری ، منابع انسانی ، تیمسازی ، تفویض اختیار ، مشارکت در اطلاعات