بررسی عوامل کالبدی محیطی در راستای ایجاد حس تعلق به مکان در مجتمع های مسکونی با رویکرد پایداری اجتماعی

انسان جزیی از فضاست و بهآن معنا میبخشد، بنابراین رابطه اش را با اطراف به صورت تعاملی حفظ کرده است. به دنبال افزایش روند شهرنشینی، بخش اعظم فضاهای شهری با تراکم بالا به سکونت اختصاص داده شده است. فضاهای عمومی جای خود را به توده های ساختمانی داده و امروزه مجتمع های مسکونی بیشترین ضربه را به روابط اجتماعی وارد کرده است.با توجه به رویکرد پایدار اجتماعی پژوهش و بنابر اهمیت رضایت ساکنین از مجتمع های مسکونی در ارتقاء کیفیت فضاهای شهری، این پژوهش به بررسی عوامل کالبدی موثر بر تعاملات پرداخته و تاثیر این عوامل بر احساس افراد نسبت به فضا و حس تعلق به مکان بررسی شده است. جهت دستیابی به نتایج مطلوب از مطالعات کتابخانه ای بهره گرفته شده و تحلیل اطلاعات و تکنیک نمونه موردی به تطبیق آنها پرداخته شده است. درنهایت با نتایج پژوهش و عوامل موثر بر رضایتمندی ساکنین مانند تعلق به مکان، خلوت، حریم و ...، راهکارهای طراحی معماری درجهت افزایش حضورپذیری در کالبد معماری ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

مطلوبیت مسکن ، عوامل کالبد محیط ، مجتمع مسکونی ، پایداری اجتماعی