ارزیابی کارائی برخی مدل های درون یابی در پهنه بندی و تهیه نقشه شوری خاک

مدیریت متداول کشاورزی در مزرعه براساس میانگین ویژگی ها و داده های اندازه گیری شده انجام می شود. تغییرات مکانی ویژگی های خاک و در نظر نگرفتن این تغییرات مکانی و موضعی در روش های متداول مدیریتی، منجر به عدم مدیریت صحیح و بهینه و عواقب نامطلوب اقتصادی و زیست محیطی ناشی از آن می گردد. از آنجا که بسیاری از نقشه های مورد استفاده در GIS و پهنه بندی خاک ها و اراضی حاصل روش های درون یابی می باشند بنابراین توسعه تئوری ها و روش های زمین آماری در سال های اخیر موجب تحولات زیادی در تجزیه و تحلیل داده های مکانی و ایجاد نقشه های بهینه خاک در محیط GIS شده است. لذا این تحقیق با هدف انتخاب روشی مناسب جهت تخمین و پهنه بندی متغیرهای مکانی خاک و ایجاد نقش شوری خاک با استفاده از نرم افزار+GS و GIS انجام شد. به این منظور در این تحقیق، دو روش وزن دهی عکس فاصله (IDW) با توان های 1، 2 و 3 و روش کریجینگ مورد ارزیابی قرار گرفت و در نهایت به دلیل دقت بیشتر از روش IDW با توان 3 برای پهنه بندی خاک های شور در منطقه مورد مطالعه استفاده شد

کلیدواژه ها:

درون یابی ، شوری ، کریجینگ ، IDW ، GIS