تغییرپذیری مکانی شوری خاک به منظور مدیریت ویژه خاکهای شور مطالعه موردی دشت جنوبی ارومیه

یکی از مهم ترین مشکلات مناطق خشک و نیمه خشک با سفره آب زیرزمینی کم عمق، شور و سدیمی شدن خاک می باشد. تهیه نقشه شوری خاک برای مدیریت ویژه مکانی اهمیت بسیار زیادی دارد، زیرا نمک های محلول اضافی در ناحیه توسعه ریشه می توانند مشکلاتی برای رشد گیاه ایجاد نمایند. تحقیق حاضر در سال 88 در دشت جنوبی ارومیه انجام شده است. برای برآورد شوری خاک در نقاط نمونه برداری نشده، از روش های کریگینگ و کوکریگینگ استفاده شد. با متغیر کمکی درصد سیلت و میانگین متحرک وزندار در محیط GIS و برای ارزیابی روش ها، روش ارزیابی تقاطعی با کمک دو پارامتر آماری MAE و MBE استفاده شده است. نتایج نشان داد که مدل کریگینگ با ضریب همبستگی 97/0و نیم تغییر نمای مدل گوسی از دقت بالایی برای برآورد مقادیر شوری در نقاط فاقد اطلاعات برخوردار است. شور و سدیمی شدن خاک در اراضی جنوب شرقی منطقه به دلیل کم عمق تر بودن سطح آب زیرزمینی و فیزیوگرافی پست نسبت به اراضی مرکزی و شمالی، بیشتر می باشد. از این رو، مدیریت ویژه و تعمیق سطح آب زیرزمینی به عنوان راهکار اصلی جلوگیری از ادامه گرایش به شور و سدیمی شدن خاک در منطقه مورد مطالعه پیشنهاد گردید

کلیدواژه ها:

اصلاح خاک ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، شوری ، زمین آمار ، کریگینگ