تاثیر هورمون درمانی بر راندمان تولیدی و تولید مثلی میش های زندی در خارج از فصل تولید مثل

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر هورمون درمانی بر راندمان تولیدی و تولید مثلی میش های زندی در خارج از فصل تولید مثل به انجام رسید. تعداد 194 راس میش زندی با توجه به میانگین سن بصورت تصادفی در دو گروه شاهد (98 راس) و آزمایشی (96 راس) تقسیم شدند. میش های گروه آزمایشی با استفاده از اسفنج حاوی مشتقات پروژسترون در خارج فصل تولید مثلی تحت تیمار همزمان سازی فحلی قرار گرفته و 400 واحد بین المللی هورمون PMSG داخل عضلانی به هر یک از آنها تزریق شد. در گروه شاهد از هیچ برنامه همزمان سازی فحلی و یا تیمار هورمونی استفاده نشد و میشها در هر دو گروه از طریق آمیزش طبیعی بارور شدند. درصد زایش میشها در گروه شاهد و آزمایشی به ترتیب 46 و 78 درصد و نسبت تزاید گله در دو گروه به ترتیب برابر با 51/0 و 1 بود(001/0>p). مجموع وزن بره متولد شده به ازای هر میش در دو گروه شاهد و آزمایشی به ترتیب 45/4 و 9/4 کیلوگرم (05/0>p) و مجموع وزن بره شیرگیری شده به ازای هر میش در دو گروه به ترتیب 51/19 و 92/22 کیلوگرم بود(001/0>p). بر اساس نتایج بررسی حاضر استفاده از مشتقات پروژسترون و هورمون PMSG در خارج از فصل تولید مثل، تعداد بره متولد شده و از شیرگرفته در میش های زندی را نسبت به حالت طبیعی به ترتیب 92 و 96 درصد افزایش داد.

کلیدواژه ها:

فصل تولید مثل ، راندمان تولید مثل ، گوسفند زندی ، هورمون درمانی