اثر سطوح مختلف مکمل های آلی روی و مس بر قابلیت هضم مواد مغذی جیره ی بره های نر مهربان

این پژوهش در پاییز 1388 در مزرعه عباس آباد گروه علوم دامی دانشکده ی کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا جهت بررسی اثر سطوح مختلف مکمل های آلی روی و مس بر قابلیت هضم مواد مغذی جیره ی بره های نر مهربان طراحی شده است. در این آزمایش 25 رأس بره نر 6-5 ماهه با میانگین وزن 47/3 ± 64/30 کیلوگرم بطور تصادفی به 5 تیمار تقسیم شدند. تیمارها تنها از نظر مقدار مکمل های آلی روی و مس مصرفی، با یکدیگر تفاوت داشتند. تیمارها شامل: 1)کنترل(جیره پایه بدون افزودن مکمل های روی پروتئینات و مس پروتئینات) 2)جیره پایه+20 پی پی ام روی+10 پی پی ام مس، 3)جیره پایه+20 پی پی ام روی+20 پی پی ام مس، 4)جیره پایه+40 پی پی ام روی+10 پی پی ام مس، 5)جیره پایه+40 پی پی ام روی+20 پی پی ام مس بودند. بعد از اتمام طرح 80 روزه، در طول دوره ی 6 روزه ی آزمایش قابلیت هضمی، مقدار خوراک خورده شده، باقی مانده احتمالی خوراک، مدفوع دفع شده طی 24 ساعت، به طور روزانه ثبت و از آنها نمونه برداری صورت گرفت. افزودن مکمل روی و مس سبب افزایش معنی دار گوارش پذیری ماده خشک، ماده آلی (01/0>P)، و NDF (023/0=P) جیره گردید، اما تأثیر معنی داری را بر گوارش پذیری چربی خام، پروتئین خام و ADF نشان ندادند (05/0قابلیت هضم مواد مغذی جیره گردید.

کلیدواژه ها:

بره مهربان ، روی پروتئینات ، قابلیت هضم ، مس پروتئینات