تعیین اثر نرخ حرارت دهی بر افزایش سختی فولاد روتور با استفاده از رابطه سختی و تنش پسماند داخلی به کمک روش المان محدود

اثر نرخ حرارت دهی بر تغییرات سختی در یک عملیات حرارتی تمپرینگ، مورد بررسی قرار گرفته است. برای کاهش سختی سطحی فولاد روتور از عملیات حرارتی تمپرینگ استفاده می شود که نرخ بالا رفتن دمای سطح در تعیین پارامترهای عملیات همچون دما و زمان نگهداری در دمای ثابت موثر است. برای تعیین تغییرات سختی با حرارت دهی از ارتباط آن با تنش کمک گرفته شده که این آنالیز با استفاده از روش حل المان محدود برای قطعه نمونه روتور نیرو گاهی اجرا می شود. مزیت این روش در کاهش هزینه، سادگی و غیر مخرب بودن نسبت به روش های اندزه گیری تنش است. نتایج نشان میدهد که هر چه نرخ حرارت دهی در محدوده دمایی استاندارد عملیات حرارتی بیشتر باشد و توزیع دمایی ماده غیر یکنواخت تر، سختی و در نتیجه آن تنش داخلی بیشتر افزایش می یابد که برای کاهش سختی زمان و دمای بیشتری را می طلبد.

کلیدواژه ها:

تنش داخلی ، سختی ، عملیات حرارتی ، نرخ حرارت دهی ، دما