بررسی جایگاه رویکردهای فلسفه ریاضیات بر آموزش ریاضی

در این مقاله، پنج رویکرد عمده در فلسفه ریاضیات (افلاطون گرایی، منطق گرایی، شهودگرایی، صورت گرایی وانسان گرایی) معرفی و به بیان دیدگاه های هر یک در مورد ماهیت و زبان ریاضیات می پردازیم. لذا هدف پژوهش حاضر؛بررسی جایگاه رویکردهای فلسفه ریاضیات بر آموزش ریاضی است. نتایج حاصل نشان می دهد؛ بین دیدگاه فلسفی یک معلمدر مورد ریاضیات و روش آموزش او در کلاس درس ارتباط معنی داری وجود دارد. تاثیر این رویکردهای فلسفی بر آموزشریاضی به طور غالب در یک تقابل اساسی آشکار شده است. در یک سو رویکردهایی قرار دارند که ریاضیات را بر حسبروابط منطقی و قیاسی تحلیل می کنند و در سوی دیگر رویکردهایی قرار دارند که آن را بر حسب تجربه و به صورتعمل گرایانه در نظر می گیرند. بر اساس دیدگاه نخست، ریاضی جنبه پیشینی یا پیش از تجربه دارد و بر اساس دیدگاه دوم،ریاضیات از خصیصه پسینی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

فلسفه ریاضیات ، افلاطون گرایی ، منطق گرایی ، شهودگرایی ، صورت گرایی ، انسان گرایی