رسم هندسی، خطی منتج به ترسیم ذهنی افکار

پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر دستورزیهای تمرینات بخش هندسی بر میزان ترسیم ذهنی افکار در جهت بهبود یادگیری و پیشرفت -تحصیلی دانش آموزان پایه ی پنجم دبستان شهید فتحیان انجام گرفته است. جامعه ی آماری این پژوهش دانش آموزان پسر در پایه ی فوق بوده است.بدین منظور دو کلاس به صورت تصادفی به عنوان گروه کنترل و یک کلاس به عنوان گروه آزمایش در نظر گرفته شده است. روش پژوهش از نوعنیمه تجربی همراه با مطالعات کتابخانه ای و استفاده از منابع نظری و و طرح پژوهش پیش آزمون (آزمون آغازین)، پسآزمون با کنترل و پرسشنامهبوده است. با تکیه بر مشاهداتی که از عملکرد دانش آموزان در رسم، تجسم و کاربرد این شاخه ی پربار ریاضی بعمل آمد همکاران جملگی بر عدمکاربرد صحیح ابزارهای هندسی، ناهماهنگی در چرخش و حرکت دست فراگیران، ناتوانی در تجسم و حجم دهی متناسب و تطبیق حواس در حدپایه، بیگانگی با ابزارهای لازم اتفاق نظر داشتند. از این رو تمامی نکاتی که در پایه های قبلی می بایستی جدی شمرده شود با هنر و آزمون هایعملکردی دوباره بکار آمد. یافته های تحقیق نشان می دهد فاکتورهای مورد بحث ارتباط عمیق و غیر قابل اجتنابی با هم دارند و رابطه معناداریبین داده های پژوهش وجود دارد که برحسب ضریب همبستگی پیرسون نتیجه گیری با سطح خطای 5 درصد مورد تایید قرار گرفته است. مباحثرسم هندسی و ترسیم ذهنی افکار، باید از ابتدایی ترین پایه جدی گرفته شود تا نتایج حاصل از آن به روشنی در عملکرد آیندهی فراگیران در هرنقشی که در جامعه می پذیرتد خودنمایی نماید.

کلیدواژه ها:

رسم ، ترسیم ، تجسم ، بهبود یادگیری