استعاره مفهومی باغ در دیوان شمس

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 984

فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MATNPAGOOHI03_009

تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396

چکیده مقاله:

استعاره، یکی از ابزارهای تفهیم است که به کمک زبان میآید تا مفاهیم انتزاعی راتبیین کند. شاعران، نویسندگان، عرفا، فلاسفه، مذهبیون، دانشمندان علوم مختلفشناختی و انسانی و... بسیاری از مفاهیم ذهنی خود را به وسیله این نوع از استعاره بیانمی کنند. مولانا جلال الدین محمد بلخی، سر خیل شاعران عارفی است که توانسته اند ازاین نوع استعاره کمک بگیرند و بسیاری از منویات و مفاهیم، از تجربیات شخصی خوددر موضوع عوالم معنا را بیان کنند. این پژوهش درپی آن بوده است تا انواع نگاشت هایموجود در شعر مولوی را که با استعاره باغ شکل گرفته اند، بیابد و تفسیر نماید. نتیجهتحقیق گویای آن است که عشق، معشوق، صفات معشوق، عالم غیب و عالم باقی، حسنو جمال، سرشت نامفهوم آدمی، ایمان و وحدت، بهشت، مرگ، وصل و ده ها مورد از ایندست در شعر مولانا به وسیله استعاره مفهومی باغ و مترادفات آن بیان شده است. مولانابا استفاده از استعاره باغ و مترادفات آن نظیر گلشن و جنت، دشوارترین مفاهیم انتزاعیعرفانی را برای مخاطبان خود تبیین و تصویر کرده است.

نویسندگان

نرگس اسکویی

استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بناب

رباب نریمانی فام

دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بناب