شکوه ها و گلایه های اجتماعی و عرفانی در شعر مولانا

شکواییه از فروع ادبیات غنایی است و شاعر در آن به بیان ناملایمات زندگی می پردازدو از روزگار، بخت و اقبال، پیری و ناتوانی، نابسامانی های اجتماعی و سیاسی و… شکایتمی کند. شکواییه ها انواع مختلفی دارند و به پنج دسته اجتماعی، سیاسی، عرفانی، فلسفیو شخصی تقسیم می شوند. هدف این پژوهش بررسی این شکوه ها و گلایه ها در دویادگار مولانا، مثنوی معنوی و دیوان کبیر است که هردو از پررنگترین میراث عرفانیو معنوی بزرگان ادب و عرفان به شمار می روند. جامعه آماری این پژوهش دو اثر مذکورو روش پژوهش نیز به شیوه کتابخانه ای و تحلیلی است. با توجه به شواهد موجود دراشعار وی ، پژوهنده به این نتیجه دست یافت که مولانا به طور مکرر و ریزبینانه از اموراجتماعی عصر خود به طرح شکوه ها و گلایه هایی پرداخته است و در مباحث عرفانی ونیز شکایت هایی دارد.

کلیدواژه ها:

شکواییه ، مثنوی معنوی ، دیوان کبیر ، مولانا