شناخت و بررسی منظر عرفانی مولانا

مولانا از بنیان های اصلی فرهنگ ایران محسوب می شود. شناخت اهمیت جایگاه مولانا باشناخت دیدگاه های وی ارتباط مستقیم دارد. مولانا انسانی است متفاوت که جهان بینیاش با فلسفه و منطق و علم فرق می کند زیرا مولانا نه در پی استدالال است و نه دنبالبحث عقلانی و نه هم تجربه های حسی را جدی می گیرد. بنابراین تفاوت او با دیگران،مولانا را هر چه بی کرانه تر و بزرگتر جلوه می دهد که فقط می تواند این بی کرانه گیمولانا در عرفان بگنجد و فراتر از فلسفه و علم، هستی و جهان را با رمزورازش دریابد واین رمز و رازعالم هستی را مولانا نه با عقل بلکه با عشق می خواهد، بگشاید پسدریافت مولانا و در جهان بینی او با منطق، فلسفه وعلم امکان ندارد، به این مننا کهمولانا را فقط با شور و وجد وحال عرفانی می توان شناخت. مولوی الاهیات خود را براساس یک نظام هستی شناسی مبتنی می سازد که محور واساس و بنیان آن، وجوداست. فهم هستی شناسانه مولوی،به نوبه ی خود راه را برای فهم تاملات او درباب ((خودشناسی)) می گشاید. انچه که دراثار مولوی موج می زند، نو بودن سخناناوست. هیچگاه ازورود دراثارمولوی خستگی وملال حاصل نمی شود واین حاصل نگاه نهفتهی مولوی دراثارش می باشد. این دید شامل نگاه به خود، نگاه به هستی، ومنظرکشفوشهود وی است، که توانسته برجهان نیز اثرگذار باشد وافراد با فرهنگ های متفاوت رابه خود جلب نماید.

کلیدواژه ها:

مولانا ، خودشناسی ، هستی شناسی ، انسان شناسی ، کشف وشهود