غفلت از دیدگاه مولانا با تکیه بر آیات قرآن

؛ غفلت و هوشیاری از جمله مفاهیم اصلی در جهان بینی عرفانی است. مولانا از جمله عرفایی است که در اشعار و رسایل و مکتوباش با بسامد بسیار بالا به جوانب متعدد غفلت و هوشیاری تاکید و اشاره نموده است؛ یکی از مهمترین نمودهای این موضوع، بیت معروف استن این عالم ای جان غفلت است/ هوشیاری، این جهان را آفت است می باشد، که در این زمینه، قابلیت شرح و بازکاوی دارد. در جای جای مثنوی معنوی نمودهای دیگری از این مبحث مورد اشاره و استناد قرار گرفته است. همچنین غفلت و هوشیاری موضوع بسیاری از آیات قرآن کریم نیز هست و با توجه به اشراف و تسلط مثال زدنی مولانا با علوم قرآنی، طبیعی است که در اشعار وی، با تمثیل، تشبیه، تلمیح، کنایه، استعاره و تضمین بدین آیات کریمه پرداخته شده باشد. این مقاله از دریچه ای تازیه به شعر مولوی و دغدغه های او پیرامون غفلت و هوشیاری می پردازد و سرکوب نفس، پرداختن به عالم معنا و کندن از زندگی ظاهری را به عنوان نتایج نهایی پشت پا زدن به غفلت معرفی می کند.

کلیدواژه ها:

مولانا ، غفلت ، انواع غفلت (مذموم ، محمود) ، آیات قرآن