مرگ عرفانی در داستان های مثنوی

اندیشیدن به انسان و آفرینش و مرگ او از مسایل قابل توجهی هستند که لازم استانسان درباره آنها به تامل بپردازد . در این میان سرانجام انسان، بیشتر از آغاز پیدایش اومورد سوال قرار می گیرد مفهوم مرگ از مفاهیمی است که همواره اندیشه آدمیان را به خود مشغول داشته است و سخن هیچ یک از سخن سرایان فارسی از این مقوله خالینیست. اهمیت این مفهوم آنقدر زیاد است که به عنوان یکی از مهم ترین قسمت هایفرهنگ انسانها محسوب می شود. مولانا از مرگ واهمه ای نداشته است و مرگ را راهیبرای رسیدن به حضرت حق و پیوستن روح به عالم معنا می دانسته است بر همیناساس ما مرگ اندیشی را از نگاه مولانا در این مقاله به جهت نگاه عارفانه شان بررسیکرده ایم وموضوعات مربوط به مرگ را از نظر این بزرگ آورده ایم که تا با نوع نگاهعارفانه اش به مرگ و اندیشه به آن آشنا شویم .در این پژوهش که به روش تحلیلی –توصیفی انجام گرفته است، سعی شده است تا مساله مرگ اندیشی در شعر مولانا موردنقد و تحلیل قرار گیرد. و هدف بررسی دیدگاه و شیوه برخورد مولانا با این مفهوم است.

کلیدواژه ها:

مرگ ، مولانا ، مرگ اندیشی عرفانی ، زندگی