بازتاب فرهنگ پوششی در ادبیات ایران با نگاهی به مثنوی معنوی

پوشاک مردم جامعه با استفاده از مجموعه علایم مادی، نظام ارتباط فرهنگی ویژه ای را درمیان آنان برقرار میکند. گاهی ارزشهای نمادین موجود در جامعههای گوناگون در قالب لباس افراد نمایان گردد و نقش مهم و برجستهای در پاسداری از هویت اجتماعی و فرهنگی آنها و دوام بخشیدن بدان در طول زندگی تاریخی نسلها ایفا می کند. یکی از راههای تبیین و تشریح جایگاه پوشاک و لباس در فرهنگ ما بررسی بازتاب و انعکاس این موضوع در تاریخ و ادبیات ایران است. مسیله ای که اگر به درستی شناخته شود، به درک و تعمیق این مهم در تاریخ و فرهنگ ما و گسترش فرهنگ سازی موثر در این زمینه منجر خواهد شد. بنابراین ادبیات و لباس، به عنوان گذشته، حال وآینده این فرهنگ میتواند در زمینه جمع آوری مستندات تاریخی لباس و پوشاک در ایران و ایجاد ذهنیتهایی برای طراحان و سازندگان کارساز و راهگشا باشد. این پژوهش با رویکردی توصیفی تحلیلی و با استفاده از مستندات کتابخانه ای تهیه شده است، و به طور کلی هدف از انجام این پژوهش شناسایی عمق و تنوع الفاظ و معانی واژگان و اصطلاحات لباس و پوشاک در مثنوی معنوی و شناسایی اهمیت پوشاک در مثنوی معنوی میباشد

کلیدواژه ها:

مثنوی معنوی ، ادبیات فارسی ، فرهنگ پوششی ، پوشاک