بررسی روایت در نمایشنامه ی چوب به دست های ورزیل غلامحسین ساعدی

بررسی روایت شناسانه ی متن کمک میکند تا لایه های ناپیدای متن را بهتر درک کنیم و تا حد ممکن به افق دید مولف و نظریات او نزدیک شویم. در این مقاله بر اساس نظریه ی روایی ژرار ژنت، پنج مفهوم لحن یا صدا (Voice) حالت یا وجه (Mood) ، تداوم زمان (Duration) ، نظم و ترتیب زمانی (Order) و بسامد رویدادها (Frequency) مورد بررسی قرار گرفته است. از منظر راوی، ساعدی با برگزیدن راوی برون داستانی، تمامی حوادث رابرای خوانندهی متن)بیننده ی نمایش( بازگو میکند. در این نمایش با کانونی شدگی خارجی یا نمایشی روبهرو هستیم و همچنین نویسنده با استفاده از تمهیدات گوناگون، متنی چند صدایی پدید آورده است و این امر موجب جذابیت متن و غیر قابل پیشبینی بودن آن شده است. نویسنده در این نمایشنامه از گونه های مختلف زمان بهره برده است، هرچند به سبب نمایشی بودن متن، همسانی زمانی از بسامد بیشتری برخوردار است و زمان پریشی نیز در متن دیده نمیشود. بر اساس بررسی صورت گرفته میتوان چنین نتیجه گرفت که درونمایهی مطرح شده در متن، عدم اعتماد به بیگانگان و دعوت به اتحاد در برابر دشمنان و اتکا به توان خود است که نویسنده با بهره گیری از عناصر نمادین توانسته است این درونمایه را در بستر نمایش بپروراند.

کلیدواژه ها:

تحلیل متن ، روایت شناسی ، نمایشنامه ، ساعدی ، چوب به دسته ای ورزیل