تحلیل بسامدی شواهد شعری فارسی در نفثه المصدور و بازیابی منابع برخی از این اشعار

کتاب نفثه المصدور، نوشته شهاب الدین نسوی است که آن را در فاصله سالهای 632 ه.ق تا 637 ه.ق بهتحریر درآورده و صرفنظر از ارزشهای تاریخی، کتابی است که در حوزه استفاده از شواهد شعری فارسی و عربی اهمیتی بسزا دارد. در باب این کتاب، پژوهشگران و محققان بیشتر راجعبه موضوعاتی نظیر ارزشهای تاریخی و یا شیوه کاربرد صور خیال و مضامین ادبی آن سخن گفته، اظهارنظر کرده و ابدا راجعبه جایگاه، اشکال و طبقه بندی شعردر این کتاب سخنی به میان نیاورده اند؛ این در حالی است که در 85 موضع از این کتاب به ابیات یا مصراعهایی از شعر فارسی استشهاد شده است. مصحح کتاب، امیرحسن یزدگردی نیز در توجه به شرح اشعار، تا جایی که توانسته منبع اشعار را ذکر کرده و در بسیاری از موارد هم با توجه به مشخص نبودن شاعران اصلی اشعار، اظهار نظری نکرده و در باب کلیت استفاده زیدری از شواهد شعری فارسی نیز سخن چندانی نگفته اند. با توجه به اهمیت اشعار و شواهد شعری در نفثهالمصدور، این مقاله بر آن است تا نخست دورنمایی از نوع استفاده زیدری از شواهد شعری فارسی را ارایه دهد و سپس منبع برخی از ابیات و مصراعها را که مصحح و دیگران بدان اشاره ای نکرده اند، مشخص کند. پس از آن در یک طبقه یندی کلی اشعار و مصراعهای به کار رفته در نفثهالمصدور از لحاظ وزنی، قالب شعری و یا شاعرانی که اشعارشان در نفثه المصدور آمده، از منظر بسامدی تحلیل و بررسی شده اند

کلیدواژه ها:

نفثه المصدور ، شواهد شعری ، وزن ، قالب ، زیدری