الناقد بصیرنقد نظریه بینامتنیت و نسبت آن با سبک شناسی

به استناد تحقیق (علم) و تجربه باید پذیرفت که انسان خالی الذهن با لوحی پاک از هرگونه علم و اطلاع قبلی پا به عرصه هستی می گذارد، اما به یمن حواس ظاهری و باطنی و عقل به نسبت شرایط و احوال محیط در زمانی ای بسا کوتاه و گاه مدت بیشتر، ذخیره فکری و زبانی خود را غنی می سازدصاحبان. نظریه بینامتنیت معتقدند هر متن ادبی که حاصل فکر و زبان هر گوینده یا هنرمند است به طور تفکیک ناپذیری با سایر متن ها مشارکت اجتناب ناپذیری دارد و هر متن تلاقی متن های بی شمار دیگر گذشته و حتی آینده است. این تحقیق در نظر دارد به شیوه تحلیل محتوا ضمن پاسخ گفتن به این سوال که آیا خود فرد در خلاقانه و ابداعی بودن متن جدید تاثیر ندارد و اگر موثر است، چرا و چگونه به نظر می رسد فرد از متونلیقب خود در قالب سنن و فرهنگ و ذخیره های زبانی متاثر می شود؛ اما در ارایه متن جدید با انسجام و تالیف نو خلاقیت و ابتکار او قابل تمیز از متون است و منجر به ایجاد سبک شخصی وی می گردد.

کلیدواژه ها:

نقد ، نظریه ، بینامتنیت ، سبک شناسی ، انسجام