بررسی سطح زبانی دیوان مکین دهلوی

سبک شنا سی شعر از مباحث مهم ادبی ا ست و میکو شد تا از طریق مطالعه ساختار متن، تجزیه و تحلیل عناصر آن در سه سطح زبانی، ادبی و فکری به کیفیت ارتباط بین این سطوح پرداخته و به جنبه های گوناگون متون دست یابد. یکی از آن گوهرهای ارجمند ادبیات میرزا محمد فاخر شاعر فارسی گوی شبه قاره هند، ملقب به مکین دهلوی (وفات (1221 است. تنها دست نوشته باقیمانده از او در ایران، نسخه ای است که با شماره 1071 در کتابخانه مجلس شورای اسلامی موجود است؛ از این رو پژوهش حاضر به بررسی سطح زبانی دیوان مکین اختصاص یافته است. این جستار که به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده، بر اساس نسخه خطی مذکور، ضمن معرفی اوضاع، احوال و اشعار این شاعر به بررسی سطح زبانی که ویژگی های آوایی، لغوی و نحوی را در بر میگیرد، پرداخته و به این نتایج دست یافته است که مکین در زمینه وزن و قافیه ابتکار چندانی نداشته و هنر وی در کار برد انواع ردیفهای اسمی و فعلی به پیروی از بیدل دهلوی است.

کلیدواژه ها:

سبک شناسی ، ویژگی های زبانی ، موسیقی شعر ، مکین دهلوی ، دیوان شعر