بررسی عناصر سبک شناسانه اشعار داوری شیرازی

داوری شیرازی 1238 - 1283 ق، از جمله شاعران دوره دوم بازگشت ادبی است که به دلیل حمایت دربار قاجار از شعرش به مدیحه سرایی پرداخت. دیوان داوری شامل حدود پانزده هزار بیت است که مشتمل بر قصاید، غزلیات، قطعات، مسمطات، ترکیب بندها و مثنوی ها به خط وی موجود است. اشعار داوری از تازگی و کیفیت خاصی برخوردار است به طوری که معانی و مضامین و طرز ادای کلام وی را در دیگر دواوین کمتر می توان یافت و صبغه سخن وی کاملا از دیگر شعرا ممتاز است. منتقدین و صاحبان تذکره همه کم و بیش به بزرگی مقام او در شاعری اذعان کرده اند. این مقاله پس از بررسی نظرات مختلف در مورد داوری و اشعارش، به واکاوی خصوصیات و ویژگیهای شاعرانه زبانی و ادبی و ویژگی های لفظی و معنوی اشعار او میپردازد و شعر داوری را از جهت کاربرد واژگان ویژه باستان گرایی و آرکاییسم، موسیقی های درونی و بیرونی، کناری و معنوی، انواع آرایه ها و صور خیال مورد بررسی قرار داده است.

کلیدواژه ها:

داوری شیرازی ، ویژگیهای زبانی و ادبی ، موسیقی ، تخیل ، عاطفه ، ویژگیهای لفظی و معنوی