تحلیل روایی داستان نخجیران وشیر مثنوی معنوی با رویکرد زبان شناسی رمزگان رولان بارت

داستان شیر و نخجیران مثنوی معنوی یکی از پیچیده ترین داستانهای این کتاب است که ویژگی های منحصربه فردش ظرفیت شگفت انگیزی را برای خوانش های متعدد از آن فراهم میکند. نظریه رمزگان رولان بارت یک چارچوب نظری روشمند و خلاقانه است که به خوبی میتواند از پس پیچیدگی ها و دلالت های گسترده متن ادبی برآید . تلاش این پژوهش در این راستا قرار دارد که با به کارگیری نظریه رمزگان رولان بارت به عنوان الگو به روایت شناسی یکی از داستان های بپردازد و نشان داده شود که روایت این داستان نخجیران و شیر بلند مثنوی معنوی با عنوان تا چه اندازه از کیفیتی باز در تولید معانی مختلف برخوردار است؛ همچنین ضمن بررسی ویژگی های خاص زبان مولانا در این روایت، میزان قابلیت نظریه رمزگان را در تحلیل یک متن کلاسیک و کاملا بومی ادب پارسی بیازماید. ازجمله دستاوردهای این پژوهش میتوان به این موارد اشاره کرد: 1 .روایت نخجیران و شیر نه تنها یک متن صرفا خواندنی نیست بلکه با توجه به داده هایی که از کاربرد نظریه رمزگان بر آن به دست آمده است از ظرفیت کاملا مناسبی برای نوشتنی خوانده شدن برخوردار است. 2 .از مهمترین فاکتورهایی که این روایت را به متنی باز ومتکثر تبدیل میکند ویژگی های خاص روایت گری راوی در این داستان و نیز ماهیت کاملا تمثیلی روایت است.

کلیدواژه ها:

نخجیران و شیر ، روایت شناسی ، رولان بارت ، رمزگان ، متن نوشتنی