شگرد های شخصیت پردازی در داستان شیخ صنعان

در منظومه عرفان منطق الطیر مانند مثنوی مولانا شاهد دریایی از حکایت های تمثیلی هستیم که با شیوه های هنرمندانه آن ها را به کار گرفته است. هرکدام از این حکایات به نوبه خود نقشی در درک مفاهیم این منظومه ایفا می کنند و بسان چراغی روشن مخاطب را تا سرمنزل اهداف عطار می برد. یکی از این حکایات، داستان انسانی عابد و زاهد به نام شیخ صنعان است که در پی خوابی، دل در گرو عشق بتی ترسا می نهد، دست از عبادت پنجاه ساله خود می شوید و بدین سان قدم در عرصه آزمایش الهی می گذارد. آزمایشی که در آن جز عشق معبود سرانجامی نیست. عقل،سلوک و مریدان را به دست فراموشی می سپارد و راهی دیار معشوق می شود. در این پژوهش بر آن هستیم تا نکاتی چند در باب برخی از شگرد های شخصیت پردازی این حکایت، از جمله: 1 -شخصیت های نوعی یا تیپ 2 - شخصیت تمثیلی 3 -شخصیت نمادین و انواع شخصیت ها از نظر پویایی و ایستایی، بازگو کنیم.

کلیدواژه ها:

منطق الطیر ، شیخ صنعان ، دختر ترسا ، معرفت الهی ، شخصیت پردازی