بررسی عناصر موضوع و مضمون در داستان های عامه پسند

رمانهای عامه پسند به آن دسته از آثاری گفته میشود که به دلیل داشتن کلیشه ها و چهارچوبهای معین در سراسر اثر از عنوان گرفته تا پایان بندی، وقایع، شخصیتها، خط سیر داستانی و درونمایه ی ثابت از قبیل مثلثها و مربعهای عشقی، دلبستن دختر و پسری از دو طبقه اجتماعی مختلف، طرح روی جلد و ... میتوان آنها را از ادبیات نخبه گرا جدا نمود. همه ی این مشخصها عمدتا حول محور ساده و جذاب کردن داستان رقم میخورند. نویسنده باید چهارچوبها و کلیشه هایی را به کار ببرد که خوان ندگان به آن عادت کرده اند و نبودشان باعث برآورده نشدن انتظارات خوان ندگان و سرخوردگی آنها خواهد شد. ریشه ی رمانهای عامه پسند ایرانی در داستانهایی است که در نشریات به چاپ میرسید و به پاورقی معروف بود. این جریان ادبی از همان آغاز در دو مسیر رشد کرد: رمانهای تاریخی و رمانهای اجتماعی. به زعم نمایندگان فرهنگ و ادبیات رسمی این نوع آثار ارزش ادبی چندانی ندارند و مخاطبان آنها از لحاظ فرهنگی در حد پایین و متوسط قرار دارند. به همین دلیل بسیاری از منتقدین و فرهیختگان جامعه ی ادبی از بررسی چنین آثاری سرباز زده و حتی خواندن این آثار را دون شان خود میدان ند؛ غافل از این که شناخت و بررسی ادبیات مورد توجه مردم به شناخت خواسته های آنها و در نتیجه ساختار کلی جامعه و گه گاه ضعفها و نقصهای فرهنگی آن کمک میکند. موضوع و مضمون این آثار مهمترین وجه شمارگان بالا و پرمخاطب بودن این آثار است.

کلیدواژه ها:

عامه پسند ، موضوع ، مضمون