بررسی جایگاه لغت و کاربرد آن در منشآت فرهادمیرزای قاجار

توجه به لغت و برر سی جایگاه لغت در جمله و علت ا ستفاده از آن و نیز برر سی بسامد استفاده از لغت در زمانهای متفاوت، از گذشته مورد توجه منتقدان گرفته بود تا آنجا که لغت شناسی به عنوان یکی از شاخه های سبک شناسی معرفی شده است. این مقاله با روشی تحلیلی – توصیفی به بررسی جایگاه لغت در منشآت فرهادمیرزا معتمدالدوله قاجار میپردازد. برآیند پژوهش ن شان میدهد که ا ستفاده نویسنده از واژگان کم کاربرد و مهجور یکی از شیوه های اصلی او برای خلق یک اثر ادبی است. علت استفاده کردن از این واژگان به دو بخش اصلی تقسیم میشود. اول ایجاد یک متن ادبی به همراه ارایه های ادبی است و دوم بیان دارش خود و خلق یک اثر به شیوه نثرنویسان گذشته. نویسنده در مورادی معدود محتوا را فدای لغت و لفظ میکند و به مقامه نویسی متمایل متمایل میشود اما در بیشتر موارد با تسلط بر زبان، مفهوم اصلی کلام را هم بیان مینماید.

کلیدواژه ها:

منشآت فرهادمیرزا ، سبک بازگشت ، لغات مهجور ، مقامه.