بررسی مضامین غنایی اشعار مظفر النواب

مظفرالنواب شاعر متعهد معاصر عراق در شعر خود، نمودار شکست ها، ناکامی ها و عشق و اشتیاق تمامی مخالفین دور از وطن، به میهن هایشان است؛ کسانیکه حقوق آنها به دست حاکمان این سرزمینها، به یغما رفته است. مهمترین درونمایه اشعار وی، را مضامین سیاسی و مسائل روز و مشکلات جوامع عربی و به شکل خاص، هجو حاکمان مستبد و بی لیاقت عرب و دفاع از مبارزان ملی و بیان امیدها و دغدغه های ملتهای عرب به خود اختصاص میدهد؛ اما با وجود بسامد بالای درونمایه های سیاسی اجتماعی اشعار نواب، دیوان شعری وی از مضامین غنایی تهی نیست. این پژوهش با تکیه بر شیوه وصفی تحلیلی بر آن است به بررسی مضامین غنایی در اشعار نواب بپردازد. نتایج این پژوهش نشان میدهد که مهمترین مضامین غنایی اشعار او، قصائد ذاتی و بازتابدهنده زندگی شاعر، وصف شراب، غزل و دلدادگی و اشتیاق به میهن است. نواب در لابه لای شعر سیاسی خود، گاهی هم از خود و سختی هایش گفته و به برخی از حوادث زندگیش مانند فرار به خوزستان و دستگیری و شکنجه بهدست نیروهای ساواک شاهنشاهی در زندان و یا به وصف شراب، باده نوشی و ذکر می و میکده و همنشینان اشاره میکند. نواب که به خاطر نوع زندگی آوارهاش در غربت، عشق پایداری را در زندگی تجربه نکرده، غزلهایش را با توصیف زیبایی های جسمی زنان در هم می آمیزد گویی عاشق همه زنان است . او که برای رهایی وطن خود، سالها تبعید و غربت، شکنجه و زندان های طولانی را تحمل کرد، هرچند با توجه به روحیه قوم گرایش، وطن عربی را تمام جهان عرب، از اقیانوس اطلس تا خلیج فارس میداند،اما عشق و اشتیاق فراوانی به میهن خود عراق دارد و اشعاری نغز را در اشتیاق به میهنش عراق و زادگاهش بغداد سروده است.

کلیدواژه ها:

مضامین غنایی ، مظفر النواب ، شعر معاصر عربی