بررسی و تحلیل چگونگی مدح زنان در شعر فارسی

سخن گفتن از زنان به عنوان نیمی از پیکرهی اجتماع که نقش و جایگاه برجسته ای در جوامع ادوار مختلف داشته و دارند، همواره مقوله ای جنجالی و چالش برانگیز بوده و هست. برخی شاعران در کنار مدح سلاطین، امراء و وزراء، به ستایش زنانی از خاندان سلطنت همچون مادر، همسر و خواهر پادشاه و گاه خود پادشاه زن پرداخته اند. پژوهش حاضر بر آن است تا چگونگی مدح زنان را با روش تحقیق کیفی، از نوع تحلیلی- توصیفی و شیوه ی متن پژوهی بررسی کند. یافته ها نشان میدهد مداحان ویژگی های جسمانی و غیرجسمانی ممدوحان زن همچون جمال و زیبایی ظاهری و بخشش و عدالت را مطرح ساخته اند. او را با زنانی برتر از قلمروهای مذهب، حماسه، سیاست و عشق همچون مریم، منیژه، قیدافه و شیرین مقایسه کردهاند، زن را به مشبهبه هایی ارزشمند همچون گوهر، هما و آب حیات همانند کرده اند و ارکان طبیعت را در برابر عظمت او زیردست و فرمانبردار دیده اند. از جمله انگیزه های مدح زنان نیز میتوان دریافت صله و انعام، بیان انجام امور نیک و خیر توسط ممدوح، عیادت و احوالپرسی از ممدوح بیمار و آرزوی بهبودی او، تبرئه و اظهار بیگناه ی در اتهامات و بدگمانی ها و تقاضای ملک الشعراء شدن را برشمرد.

کلیدواژه ها:

انگیزه های مدح ، زنان برتر ، مدح زنان در شعر فارسی ، مشبهبه های زنان ، ویژگی های جسمانی و غیرجسمانی.