سازه های ساختاری روایت در فانتزی های کودکانه

فانتزی گونه ای ادبی است که در دو سده اخیر پا به عرصه وجود گذاشته است. اینگونه ادبی به ویژه در نیمه دوم سده بیستم گسترش زیادی یافت و به کشورهای پیرامونی چون ایران نیز سرایت کرده است. در ایران این گونه ادبی عمری کوتاهتر از دو دهه دارد. فانتزی در لغت به معنی وهم و خیال است و در ساختار ادبی گونه ای است که از عناصر خیالی و غیرواقعی در آن به عنوان درون مایه های اصلی استفاده میشود آثاری که از واقعیت به دور است و با پناه بردن به نیروی تخیل رویا خوابوخیال سعی دارد تصویر ذهنی شگفت انگیز و ناآشنا را قانونمند جلوه دهد. یکی از عوامل مهم در ساخت دنیای فانتزی رابطه واقعیت و خیال است انگار که این دو عامل در ساختار فانتزی آنچنان در یکدیگر پیش تنیده اند که یکی شدهاند باید دانست که دنیای تخیل در کودکان پربار است به این دلیل است که بیشترین آثاری که برای کودکان نوشته شده است در این طیف قرار دارد میتوان گفت یکی از مهمترین قالبهای ادبیات کودکان فانتزی است. پژوهش حاضر به شیوه ی توصیفی- تحلیلی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای به بررسی سازه های ساختاری روایت در فانتزی های کودکانه می پردازد و بر آن است تا ضمن بررسی ساختار روایت های فانتزی کودکان، عناصر سازنده ی آن را نیز تبیین نماید. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که عناصر اصلی فانتزی در روایت های کودکان شامل: زمان، مکان، شخصیت، درونمایه، فضا و اعمال خارق العاده است.

کلیدواژه ها:

فانتزی ، روایت های کودکانه ، ساختار فانتزی ، شخصیت