واکاوی داستان کوتاه چشم های دکمه ای من ازمنظر ادبیات نمادین و نقد کودک کشی

محیط اجتماعی در بازه سنی کودکی تاثیر بسزایی در شکلگیری شخصیت و زندگی آینده کودک دارد، در داستان کوتاه چشم های دکمه ای من از بیژن نجدی، عروسکی نماینده زبان کودکان جنگ زده میشود و ایماژی از سرکوب کودکان در آن دوره تاریخی مهم را ارائه میدهد این روایت نشان میدهد که جنگ به وجودآورنده یک تراژدی بزرگ است و مرگ و سرگشتگی کودکان غم نام های است که این واقعه ضدانسانی را به شدت محکوم میکند. در این پژوهش به معرفی نویسنده و سبک خاص نگارش او و به واکاوی روایت با استفاده از تحلیل نمادها،زبان کودکانه و نگاه کودک حاضر در فاجعه جنگ با توجه به مولفه های ادبیات کودک پرداخته ایم و چگونگی واکاوی کودک کشی در روایت های جنگی روشن سازی تبعات مخرب جنگ و تباهی حیات انسانی توسط خود انسان ها را با توجه به زبان کودکانه و نمادین راوی تحلیل کرده ایم زیرا کودکان در دنیایی از نمادها زندگی میکنند و شخصیت اصلی داستان خود یک نماد است.

کلیدواژه ها:

نماد ، ادبیات جنگ کودک ، کشی ، چشم های دکمه ای من