بررسی ساختار داستان فریدون در شاهنامه

ساختارگرایی با تکیه بر ویژگی هایی چون ساختمندی و تاکید بر وجه همزمانی و غیرتاریخی ساختار، در زمره کارآمدترین شیوه ها برای نقد و بررسی روایت های منبعث از اسطوره هاست، به ویژه آن که روایت های اسطوره ای عرصه جایگشت ها، تداخل ها و جابه جایی های روایی و داستانی است. داستان فریدون در شاهنامه از جمله روایت هایی است که همچنان عناصر معناداری از ساختارهای اساطیری کهن در آن نمودار است. دراین مقاله بر اساس رویکرد ساختارگرایی و با الگو گرفتن از روش پراپ، در پی تبیین ساختار داستان فریدون در شاهنامه هستیم تا بتوان به دلالت پنهان و ژرفی که در پس ساختار این روایت نهفته است، پی برد. نتایج بررسی نشان می دهد این داستان از دو ساختار مجزا تشکیل شده است و تحلیل این ساختارها وجود ژرف ساخت مبتنی بر اسطوره آشناسازی در این داستان را نشان می دهد. بررسی ساختارگرایانه داستان همچنین ورود عناصری از دوره های متاخر به این داستان را آشکار کرده است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است و داده ها به روش کتابخانه ای و سندکاوی گردآوری شده است.

کلیدواژه ها:

ساختار ، اسطوره ، داستان سیاوش ، آشناسازی