تغزل در شعر منوچهر آتشی

تغزل یکی از اصطلاحات مشهور در ادبیات کلاسیک است. این اصطلا به ابیات ابتدایی قصاید گفته می شد که شاعران درباره عشق و وصف طبیعت و جوانی و.. می سرودند. در روزگار معاصر اصطلا تغزل معنایی جدید پیدا کرده است و به هر نوع شعری که در آن عاطفه و احساس عاشقانه باشد، شعر تغزلی می گویند. شعر تغزلی به خصوص با ظهور نیما یوشیج تحولات زیادی پیدا کرد. یکی از شاعران برجسته روزگار معاصر که تحت تاثیر شعر نیما به شعر نیمایی روی آورد منوچهر آتشی شاعر برجسته جنوبی بود. یکی از ویژگی های اصلی شعر آتشی سرودن شعر تغزلی بود. تعزلات آتشی متناسب با شرایط جدید از عشق و معشوقی تازه و مدرن سخن میگویند. معشوق در این تغزلات معشوقی شهری و این جهانی است که چهره ای واقعی دارد. شاعر با توصیفات گسترده ای که از این معشوق دارد، انواع زیبایی هایی او را شبیه عناصر زیبای طبیعت وصف می کند. به خاطر حساسیتی که آتشی نسبت به مسائل اجتماعی داشت در شعرهای عاشقانه او مضامین اجتماعی نیز نفوذ یافته تا شعرش مانند شاعرانی همچون احمد شاملو تلفیقی از شعر تغزلی و اجتماع باشد. در این پژوهش با بررسی مجموعه اشعار آتشی سعی کرده ایم مهمترین ویژگی های تغزلات آتشی را به تصویر بکشیم.

کلیدواژه ها:

تغزل ، منوچهر آتشی ، شعر معاصر