رمزگشایی از داستان ماران بر دوش ضحاک هرمنوتیک

در این پژوهش کوشیده ایم تا با تکیه برمفهوم هرمنوتیک که نه تنها متن را ناتمام و قابل تاویل می داند بلکه می گوید هیچ کس نمی تواند هرآنچه در ذهن خود دارد به تمام و کمال بیان نماید و ماهیت اسطوره ضحاک ، به ویژه رخداد شگفت آور روییدن مار بر دوش او را واکاوی کنیم. ابتدا از ماجرای ظهور ضحاک پانزده بیتی که این موضوع را گزارش کرده است بررسی نموده سپس به قالب داستان که امکان فراهم شدن حقیقت - به عنوان مطلوب نهایی داستان - را ایجاد کرده و نیز اهمیت داستان پردازی پرداخته ایم که هنری نوین و مدرن می نماید در حالی که خلق این اتر روایی در متن تاریخ ایران باستان صورت پذیرفته است ما آن را از وجود بی بدیل زبان انسانی دانسته ایم که ابزاری پیچیده و بسیار کارآمد در دست و زبان ایرانیان بوده است. در مرحله بعد به مفهوم راز و رمز، نماد، مجاز و استعاره مفهومی اشاراتی داشته ایم که هر کدام از آرایه های گفته شده سری در تشبیه و مانندگی دارند .در پایان نتیجه گرفته ایم که واقعیت دو مار سیاه با توجه به کلیت داستان نمادین ضحاک، پیشینه اسطوره در منابع پیش از فردوسی ، مفهوم زنده وکارآمد آن که مکان و زمان را در می نوردد ، دو دست سیاهکار ضحاک است که درایت و هنرمندی ایرانیان در آغاز و نیز پسند و گزینش فردوسی در پایان آن را به داستانی بسیار دل انگیز و ماندگار و در این حال هول انگیز و نابکار تبدیل کرده است پادشاهی که مشهور به مار دوش می شود مدام مشغول دست درازی به جان و مال مردم ایران زمین بوده است.

کلیدواژه ها:

ضحاک ، ماران ، داستان ، رمز ، دست ها