نگاهی به حقوق حیوانات در اخلاق محیط زیست از منظر نهج البلاغه

برخی از متفکران معاصر غرب بر این عقیده اند که ادیان، از جمله اسلام، عامل اساسی تخریب و ایجاد بحران محیط زیست اند. این مقالهبا رد این ادعا، اثبات می کند اخلاق زیست محیطی که غربی ها در دوره معاصر در اندیشه رعایت آن برآمده اند، پیشتر در منابع وآموزه های دینی و اسلامی بدان توجه شده است. در این میان، ریزترین نکته های اخلاق زیست محیطی مانند توجه و اهتمام به آبادانیزمین و طبیعت، سفارش به حفظ حقوق کشاورزی و دامپروری، رعایت عدالت در رفتار با حیوانات و بچه های آنها، پرهیز از استفادهایبی حد وحصر و اجتناب از اذیت و آزار موجودات در سیره علوی، به ویژه کتاب نهج البلاغه بازتاب گستردهای داشته، و افزون بر آن،امام علی (ع) راهکارهای عینی حفاظت از محیط زیست را ارائه کرده است. امام علی(ع)، در نهج البلاغه به تنظیم رفتار کارگزارنش، در بهرهبرداری از حیوانات به گونه ای دقیق و قابل توجه پرداخته است. این مقاله به بررسی موارد مذکور در نهج البلاغه می پردازد.

کلیدواژه ها:

نهج البلاغه ، اخلاق ، زیست محیط ، حقوق حیوانات