اصول حقوقی حاکم بر منابع مشترک نفت و گاز بین مرزی

در این مقاله تلاش هایی در جهت ساماندهی رژیم حقوقی حاکم بر منابع مشترک نفت و گاز بین مرزی صورت گرفته است. در واقع امروزه بسیاری از صاحب نظران مسائل بین المللی تصریح می کنند که یکی از کانون های جدی صلح و امنیت بین المللی، منابع طبیعی مشترک می باشد، این منابع در مواردی مایع حیات و قوام نوع بشر و در مواقعی موجب بهبود و ارتقای کیفیت جوامع بشری می باشد. با افزایش جمعیت و به تبع آن افزایش تقاضا هر روز حوضه های تأمین نیازهای بشری تنگ تر شده و باید قواعدی را برای به حداکثر رساندن بهره مندی از این منابع مشترک با روش های مبتنی بر تراضی و رعایت الزامات زیست محیطی برقرار نمود در غیر اینصورت بدون تردید شاهد نزاع های منطقه ای که می تواند صلح و امنیت بین المللی را به خطر خواهیم بود. ما در واقع در مقام پاسخ به این سوال هستیم که باتوجه به مقررات بین المللی و قطع نامه های مجمع عمومی سازمان ملل متحد و آراء صادره از مراجع بین المللی در حال حاضر قاعده حقوق بین الملل عرفی دایر بر برخورداری از بهره برداری یکجانبه از منابع مشترک نفت و گاز بین المللی به چه صورت شکل گرفته است. که النهایه باتوجه به تعهدات و عرف بین الملل و نیز نظریه دکترین حقوقی می توان این مهم را احراز نمود که دولت های ذینفع علی الاصول تابع تعهدات بین المللی می باشند و در صورت عدم وجود این تعهدات باید دولت ها را ملزم و مطیع عرف و اصول بین المللی حاکم دانست.

کلیدواژه ها:

منابع مشترک ، تعهدات بین الملل ، بهره برداری ، اکتشاف