سازمان قضائی و تشکیلات اداری دیوان عدالت اداری

دیوان عدالت اداری یک دادگاه عالی اداری به طور کامل جدا از دادگاه های عمومی دادگستری است. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران باستناد اصل 156 با تاکید بر نظارت قوه قضاییه در حسن اجرای قوانین به در اصل 173 قانون اساسی به منظور رسیدگی به شکایات، تظلمات و اعتراضات مردم نسبت به مامورین یا واحدها یا آیین نامه های دولتی و احقاق حقوق آنها، دیوانی به نام دیوان عدالت اداری زیرنظر رئیس قوه قضائیه تاسیس می گردد. حدود اختیارات و نحوه عمل این دیوان را قانون تعیین می کند. و همچنین دیوان عدالت اداری مکلف به رسیدگی بر حسب قسمت آخر اصل 170 قانون اساسی و مادتین 10 و 12 قانون تشکیلات و و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری می باشد. و این رسیدگی در صلاحیت ذاتی و اصلی این دیوان قرار دارد بدین معنا که هیچ مرجعی به موجب قانون برای این کار تعیین نشده باشد دیوان عدالت اداری صلاحیت رسیدگی خواهد داشت . بنابراین امر خطیر قضا به معنی خاص آن به عهده دو رکن عمده قوه قضاییه محول گردیده است. 1- دادگاه های دادگستری مرجع تظلمات عمومی هستند. 2- دیوان عدالت اداری که مرجع اختصاصی رسیدگی به دعاوی مردم و اشخاص علیه دولت و ماموران و مصوبات و مقررات خلاف قانون می باشد. بنابراین دیوان عدالت اداری عهده دار نظارت مطابقت آیین نامه ها و تصمیمات و اقدامات قوه مجریه با قوانین و حل اختلاف بین افراد و دولت است که این امر نیازمند وجود تشکیلات منسجم و منظم می باشد که با توجه به اصول فوق و حدود و اختیاراتی که در مادتین 10 و 12 قانون تشکیلات و آیین دادرسی برای دیوان تعیین گردیده است اقدام نماید .

کلیدواژه ها:

شعب دیوان ، هیات عمومی ، قضات ، اجرای احکام ، هیات های تخصصی