نقد و بررسی قاعده حرمت اعانه بر اثم

اعانه بر اثم ، بسترسازی آگاهانه ارتکاب حرام منجز توسط دیگری است مانند دادن آلت قتاله به فردی که شرایط تکلیف را داراست و آگاهانه قصد دارد انسان بی گناهی را بکشد. این قاعده از قواعد کاربردی فقهی است که در ابواب گوناگون فقهی و به طور گسترده به کار گرفته می شود. طبعاً عدم کمک بر اثم، مورد تایید عقل است و نزد عقلا و اندیشمندان عالم نیز کاربرد دارد؛ و بر سایر اصول و قواعد فقهی، حاکم است . اهمیت این قاعده تا بدان حد می باشد که در فقه امامیه کاربرد زیادی داشته و آیات و روایات متعددی که در خصوص این قاعده وجود دارد، بیانگر چنین منزلتی است. این مقاله می کوشد کلیاتی از قاعده فوق و همچنین نظریات فقها را نسبت به قاعده مطرح و ادله قرآنی و روایات مربوط به آن را بیان نموده و مورد نقد و بررسی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

اعانه ، اثم ، عدوان ، معاون ، مباشر