بررسی و تبیین ابعاد عدالت اجتماعی در مؤسسات عمومی غیردولتی

مؤسسات عمومی غیردولتی، بخش مهمی از سازمان های عمومی هستند که براساس عدم تمرکز فنی، اصل تخصص و دیگر اقتضائات اداری و اجرایی به منظور انجام پاره ای از خدمات عمومی خاص ایجاد شده اند. در حوزه مباحث مربوط به مبانی حقوق اداری، نظریه خدمات عمومی ازجمله نظریه های قابل توجه می باشد. مطابق این نظریه، خدمات عمومی، فعالیت های عام المنفعه ای هستند که از طریق نهادهای عمومی یا نهادهای خصوصی زیر نظر اشخاص عمومی در سال های اخیر از سوی مؤسسات عمومی غیردولتی با اهداف رفع نیازهای عمومی، توسعه رفاه، آسایش و رفع نیازهای اقتصادی، بهداشتی، فرهنگی و... شهروندان، تأمین امکانات متناسب و اشتغال با رعایت اصل و برابری و عدالت اجتماعی بر پایه اصول 3، 29، 30، 43 قانون اساسی و سایر قوانین ارائه می گردد که تأمین خدمات مورد نیاز شهروندان و جلب رضایت آنها می تواند موجب افزایش سرمایه اجتماعی این مؤسسات از طریق ارتقای اعتماد اجتماعی، مشارکت و تعلقات اجتماعی گردد. این نظریه به عنوان اصلی ترین مبنای وجودی دستگاه اداری دولت محسوب می شود و تابع اصولی است که بر آن حاکم می باشند که از جمله این اصول عبارت اند از: برابری، عدالت اجتماعی، تداوم و سازگاری. در جامعه ایران، عدالت اجتماعی از جمله ارزش هایی است که از همان ابتدای انقلاب به عنوان یکی از اهداف اساسی و اولیه انقلاب اسلامی مورد تأکید قرار گرفته است. با مرور در اسناد، شعارها و مواضع گروه ها و متفکران پیشرو انقلابی در فرآیند شکل گیری پیروزی انقلاب اسلامی می توان دریافت که نیل به عدالت و وجود نابرابری اجتماعی، رابطه تنگاتنگی با هم دارند.

کلیدواژه ها:

مؤسسات عمومی غیردولتی ، عدالت اجتماعی ، خدمات عمومی ، عدالت