حقوق معلولین در ایران

مسئله برابری معلولان در برخورداری از حقوق شهروندی و پر کردن فاصله دسترسی ایشان به خدمات اجتماعی اقتصادی و سیاسی، موضوع مورد پردازش این مقاله است. جنبه های انسانی و حقوقی مرتبط با این قشر عظیم مورد توجه تمامی مدعیان حقوق بشری است. ادعای اینکه تمامی معلولین باید مانند تمام اعضای جامعه از آموزش، بهداشت و امکانات شهروندی فرهنگی استفاده نمایند یک عزم جدی برای جبران خلاء در احقاق این حقوق معلولان است.این حق معلولان است که از حقوق اجتماعی مثل همه برخوردار باشند و اگر تبعیض یا اختلالی در اجرای این حقوق هست باید برای استیفای آن بیکار ننشست و چاره ای اندیشید افراد معلول ازنظر اجتماعی، وابسته به حساب می آیند؛ دراصل به این دلیل که محیط اجتماعی و ساخته شده، برای افراد غیرمعلول طراحی شده است و سپس افراد معلول تشویق شده اند که در این جهان که معلولین را نادیده می انگارند ادغام شوند. مجموعه ای از فواید و خدمات، با هدف کمک به ورود به جریان غالب ، دراختیار افراد معلول قرار گرفته است افراد معلول همچنان به عنوان کسانی دیده میشوند که طفیلی را اشغال کرده اند؛ نقشی که آنها را از تمامی مسئولیتها و حقوقشان که منطبق با شهروندی فرهنگی است، معاف نموده است . پس بر آنیم بر تمامی این نگرشهای منفی خط بطلان کشیده و جامعه را آگاه سازیم به قوانین و حقوقی که تا کنون نادیده گرفتیم، باید انجام می دادیم و از انجامش شانه خالی کردیم.