اثربخشی سازمانی پرستاران بخش های مراقبت ویژه مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان

مقدمه: اثربخشی سازمانی و متغیرهای جمعیت شناختی کارکنان مراکز آموزشی و درمانی برای مدیران بسیار حایز اهمیت است. برنامه ریزی برای افزایش و بهبود اثربخشی سازمانی به منظور ارتقای کیفیت خدمات آموزشی و درمانی از وظایف مدیران است. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی سازمانی پرستاران بخش های مراقبت ویژه مراکز آموزشی و درمانی همدان اجرا شده است.روش بررسی: مطالعه ای توصیفی و تحلیلی بصورت مقطعی با استفاده از پرسشنامه بر روی 277 نفر از پرستاران بخش های مراقبت ویژه مراکز آموزشی و درمانی همدان در سال 1395 انجام گردید. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اثربخشی سازمانی 20 گویه ای تیلور و باور در مقیاس لیکرت بود. داده ها پس از گردآوری و ورود به رایانه با نرم افزار SPSS نسخه 18 و استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: پرستاران بخش های مراقبت ویژه میانگین سنی 5/56 و 32 سال، 83/4% زن، 67/1% متاهل 71/47% سابقه کاری کمتر از 10 سال و بیشترین 97/8% آنان تحصیلات کارشناسی داشتند. میانگین نمره اثربخشی سازمانی در کل 15/8 و 57/22 و در ابعاد رهبری 6/65 ، 23/31، رضایت 4/13، 13/98، و جو سازمانی 5/83، 19/93 بود که در سطح متوسط تفسیر می گردد. بین اثر بخشی سازمانی پرستاران و وضعیت تاهل، تحصیلات، وضعیت استخدامی و مراکز آموزشی و درمانی ارتباط معنی دار وجود داشت. نتیجه گیری نهایی: اثربخشی سازمانی پرستاران بخشهای مراقبت ویژه در سطح متوسط بود. وضعیت تاهل،تحصیلات، رابطه استخدامی و مرکز آموزشی و درمانی محل کار پرستاران بر روی اثربخشی سازمانی پرستاران اثرگذار است. بکار گیری پرستاران متاهل، کارشناس ارشد و با وضعیت استخدامی رسمی در مراکز آموزشی و درمانی اثربخشی سازمانی پرستاران مراقبت ویژه را افزایش می دهد. مدیران مراکز آموزشی و درمانی در جهت افزایشاثربخشی سازمانی پرستاران باید برنامه ریزی نمایند

کلیدواژه ها:

پرستاران ، بخش های مراقبت ویژه ، اثربخشی سازمانی ، متغیر های جمعیت شناختی ، مراکز آموزشی و درمانی