تحلیل و نقد نظریه سازمان های یادگیرنده در چارچوب الگوی سه شاخگی

برنامه های بهبود مداوم که امروزه نقل محافل مدیرتی است، به سرعت در تمام سازمان ها گسترده می شوند. مدیران به این امید چنین برنامه هایی که بعضا هزینه های گزافی را نیز به سازمان تحمیل می کنند، در دستور کار قرار می دهند تا بتوانند در سازمان توان رقابت در بازار جهانی و مقاومت در برابر پیچیدگی های روزافزون را ایجاد کنند. برنامه ها تکنیک های بهبود مداوم بسیار متنو ع اند، چنان که تنها تهیه فهرستی از عناوین آنها نیز کار سختی است. متاسفانه در این وادی تعداد شکست ها به مراتب بیش از پیروزی های بدست آمده است نظریه سازمان های یادگیرنده، که ابتدا توسط تعدادی از مدیران هوشمند و با تجربه در محیط کسب و کار به صورت عملی مورد استفاده قرار گرفته و سپس در محیط های دانشگاهی توسط نظریه پردازان پرورش داده شده است، به دبنال یافتن جواب این مسیله است. در این مطالعه، با جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و نقد تیوری سازمان های یادگیرنده با استفاده از مدل تحلسل سه شاخگی، در زمینه مسایل مربوط به مفروضات اساسی این نظریه از قبیل هستی شناسی، انسان شناسی، شناخت شناسی، و روش شناسی و همچنین ماهیت جامعه و سازمان و سطح تجزیه و تحلیل، به توصیف موضوع پرداخته شد.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، سازمان یادگیرنده ، مدل تحلیل سه شاخگی