نقش رسانه های داخلی در جامعه پذیری شهروندان با تأکید بر آثار جهانی شدن

این مقاله نقش رسانه های داخلی ایران در زمینه جامعه پذیری شهروندان را با توجه به فرایند جهانی شدن به ویژه جهانی شدن فرهنگ مورد بررسی قرار داده است. جامعه پذیری اساس زندگی اجتماعی است،زیرا شخصیت و استعدادهای فردی را شکوفا نموده و سبب تداوم ویژگی های فرهنگی و انتقال آن به نسلهای بعد را فراهم می سازد. رسانه های داخلی به عنوان یکی از مهمترین عوامل جامعه پذیری، کارکرد همنواسازی شهروندان با نظام ارزشها و هنجارهای اجتماعی نهادینه شده را به انجام می رسانند. این در حالی است که مشکلاتی نیز در این زمینه بر سر راه آنان قرار دارد و آن فعالیت رسانه های فراملی به ویژه شبکه های ماهواره ای در قلمرو نفوذ آنها است که ضمن خنثی سازی آموزه های فرهنگی اشاعه یافته از سوی رسانه های داخلی،در قالب پخش برنامه های کاملا کار شناسی شده در صدد القای فرهنگ خاصی هستند که می توان آن را فرهنگ جهان وطنی نامید. امروزه شبکه های مذکور توانسته اند ضمن جلب توجه و اعتماد بخش قابل توجهی از مردم به عنوان شهروندان ایرانی،سبک زندگی دلخواه خود را بر آنان تحمیل نمایند. در شرایطی که نظام اجتماعی کشور اینچنین در معرض چالش فرهنگی بی سابقه ای قرار گرفته است، متولیان فرهنگی کشور باید ضمن توسل به ذخیره های ارزشمند فرهنگی نهفته در این کشور، از برخورد انفعالی در مواجهه با جهانی شدن پرهیز نموده و به صورت علمی،ایجابی و فعال با این پدیده مواجه شوند. زیرا تنها در این صورت می توان فرهنگ این کشور کهن را که در طی قرون تا به امروز استوار مانده است،در برابر امواج جهانی شدن مصون داشت.

کلیدواژه ها:

جامعه پذیری ، شهروندی ، جهانی شدن ، حقوق شهروندی ، رسانه های داخلی ، نظام اجتماعی ، جهان وطنی شدن