توسعه اقتصادی با رویکرد سرمایهی اجتماعی بومی مبتنی بر استراتژی اعتماد

تئوریهای توسعه در دنیای امروز بر محور توسعهی پایدار تمرکز یافته است و توجه به نیروهای انسانی، سرفصل مناسبی برای دستیابی به این هدف پایدار خواهد بود. بر این اساس، به نظر میرسد توجه به مفهوم سرمایهی اجتماعی استراتژی مناسبی برای رسیدن به توسعه میباشد. سرمایه اجتماعی مفهومی جدید و پیچیدهای است که در دنیای امروز به عنوان یکی از مهمترین شاخصه های توسعه در جوامع به حساب میآید. به عبارتی شرط لازم برای توسعه، گسترش انسجام اجتماعی، بسط مشارکت اجتماعی و اعتماد متقابل ( فرد- جامعه – دولت) به حساب میآید. تا جایی که میتوان گفت در کشورهای توسعه یافته، خلاء بین دولت و ملت از طریق وجود سرمایهی اجتماعی بالا پر میشود. در این میان، مفهوم اعتماد به عنوان یکی از مهمترین مؤلفههای سرمایهی اجتماعی ، نقش کلیدی را در فرایند توسعه به عهده خواهد داشت تا جایی که نبود آن در جامعه، موجب ناآرامی و حتی بحران میشود. چرا که فرایند توسعه بیشاز هر چیز، به امنیت و آرامش در جامعه نیازمند است و چنین امنیت و آرامشی تنها در سایه برقراری اعتماد میان حاکمان و مردم حاصل میشود. بنابراین باید در جستجوی مکانیسمهایی برای ایجاد اعتماد میان آنها بود. مکانیسمهایی که از فرهنگ، آداب و رسوم، و اعتقادات کشورمان نشأت گرفته باشد. این مقاله درصدد است تا با استفاده از تبیین تئوریک، به اهمیت و نقش مؤلفهی اعتماد در فرایند توسعهی اقتصادی به عنوان یکی از مهمترین شاخصه های سرمایه ی اجتماعی ، بپردازد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، اعتماد ، توسعه اقتصادی