ضرورت کاربست مدیریت دانش در حوزه شهرداری تهران بررسی تجربیات و نظریه ها

در حال حاضر، برخورداری از اطلاعات ومدیریت دانش به موقعیتی استوار برای برای ادامه حیات در سازمانهای پویا وخلاق تبدیل شده و حتی توان رقابت در بازارها وتجارت،منوط به کسب،توسعه و روز آمدی دانش فردی وسازمانی است.تا حدی که دانش،جزئی اساسی از سرمایه تلقی می شود.از این رو مدیریت هوشیار بر آن است تا هر چه بیشتر و بهتر در جهت استفاده از این ابزار برای رویارویی و مقابله با عوامل عدم اطمینان،حفظ موقعیت و ایجاد خلاقیت و نو آوری جهت گسترش عرصه رقابتی خود بر آید این امر مستلزم این است که دانش جدید را در سازمان خود ایجاد نموده، توزیع کرده وآن را تبدیل به کالا و خدمات نمایند و با ارج نهادن به مدیریت دانش، آنرا به عنوان یک نیاز استراتژیک وضرورتی جهت پیشگامی در عر صه رقابت پذیری، در زمره برنامه های اولویت دار خود قرار دهند. بر این اساس مدیریت دانش را می توان،توانایی پردازش داده به اطلاعات واطلاعات به دانش یا فرآیند تبدیل دانش ضمنی به دانش صریح تعبیر نمود.در واقع مدیریت دانش فرایند ایجاد ارزش از داراییهای نامرئی سازمان (سرمایه انسانی)است.امروزه دانش به عنوان یک دارایی ارزشمند ویک منبع وسرمایه راهبردی در سازمان مطرح است وارائه خدمات(محصولات)با کیفیت و اقتصادی،بدون بهره گیری و مدیرت این منبع ارزشمند، کاری دشوار واغلب غیر ممکن است.مقاله حاضر به بهره گیری از روش ترکیبی ( کمی وکیفی ) کوشیده است تا وضعیت .شهرداری تهران را با سازمان های نوآور در زمینه مدیریت دانش مقایسه نماید.نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد که متاسفانه هنوز در شهرداری تهران رویکرد مناسبی به مدیریت دانش اتخاذ نشده است.در پایان مقاله حاضر نیز به بحث و تشریح چگونگی استقرار مدیریت دانش و پیاده سازی مولفه های آن در شهرداری تهران پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

دانش ، دانش سازمانی ، مدیریت دانش ، سازمانهای خلاق ، مزیت رقابتی