بررسی رابطه مدیریت زمان بر فرسودگی شغلی درکارکنان ستادی شهرداری مشهد

منابع انسانی ارزشمندترین منبع برای سازمان هستند وکارایی و اثربخشی سازمان ها از بالندگی و شادابی منابع انسانی نتیجه می شود. یکی از رده های افزایش بهره وری سازمان ها حفظ سلامت کارکنان آن می باشد .یکی از عواملی که در این دوران ، سلامت سازمان ها و کارمندان را به چالش می کشد ،پدیده فرسودگی در کار می باشد که موجب کاهش بهره وری ،کاهش خلاقیت، کاهش یادگیری ،تضعیف فرهنگ سازمانی ،کاهش کیفیت زندگی کاری و .... می شود.روش این پژوهش از نظر هدف ، از نوع توصیفی پیمایشی و از نظر کاربرد ،کاربردی می باشد . جامعه اماری 300 نفر ازکارمندان ستادی شهرداری مرکزی مشهد می باشد و شیوه جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه از پیش ساخته شده استاندارد بوده است.در این تحقیق پایایی پرسشنامه ها مورد بررسی قرار گرفت و با گرفتن پیش آزمون و ضریب آلفای کرونباخ برای فرسودگی شغلی 0.8 مدیریت زمان 0.7 و سبک های تفکر 0.9 محاسبه شده است و به علت اینکه ضریب الفای کرونباخ بیشتر از 0.7 می باشد دارای پایایی قابل قبول می باشد. و توزیع این پرسشنامه در بین افراد نمونه به تعداد76 نفر می باشد که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند . روش های آماری استفاده شده در این تحقیق ضریب همبستگی و رگرسیون می باشد و سپس با استفاده از نرم افزار های تحلیل آماری تجزیه و تحلیل اطلاعات انجام گرفته که نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که فرضیه های اصلی ما که تاثیر مدیریت زمان بر فرسودگی شغلی و نقش تعدیل کنندگی سبک های تفکر بر تاثیر مدیریت زمان بر فرسودگی شغلی می باشد ، مورد تایید می باشد.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، مدیریت زمان ، شهرداری مشهد