کاربرد بیوتکنولوژی در کشاورزی
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 881
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MDCONF02_165
تاریخ نمایه سازی: 2 تیر 1397
چکیده مقاله:
گیزلا ( Gisela ) به طور معمول در ایران به عنوان یکی از پایه های مناسب برای گیلاس استفاده می شود. در این تحقیق تکثیر درون شیشه ای شش درخت گیلاس پا کوتاه با ژنوتیپ یکسان گزینش شده از یک محل (منطقه معین) مورد بررسی قرار می گیرد. در این آزمایش کشت بافت مناسب ترین نوع و تنظیم کننده های رشد و نیز بهترین روش ضدعفونی و نمونه های سالم گیاهی برای شاخه زایی و ریشه زایی مورد استفاده و بررسی قرار گرفته است. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار و 6 نمونه در هر تکرار انجام شده است. نمونه های گیاهی در پنجم تیرماه (اوایل تابستان) و پنجم مرداد و 10 مهر ماه و هشتم شهریورماه از پایه های مادری جدا گردیدند ضدعفونی نمونه ها ابتدا با اتانول 70 ٪ به مدت 30 ثانیه و سپس با غلظت های 1 / 0 ، 2 / 0 و 3 / 0 درصد کلرید جیوه به مدت 2 و 4 دقیقه انجام گرفت نمونه های استریل شده نشان داد که برای حذف آلودگی های سطحی بهترین تیماراستفاده از کلرور جیوه 2 / 0 ٪ به مدت 2 دقیقه می باشد نمونه های استریل شده جهت استقرار روی محیط کشت MS جامد قرار گرفتند و پس از آن جهت پرآوری شاخه به محیط مشابه با ترکیبات هورمونی متفاوت منتقل گردیدند مرحله استقرار بین 40 تا 60 روز برحسب ژنوتیپ یکسان متفاوت بود. پس از سه بار واکشت با فواصل 21 روز، بهترین شاخه زایی در محیط حاوی 1 میلی گرم اسید جیبرلیک و 1 میلی گرم بنزیل آدنین بدست آمد بهترین غلظت هورمونی برای ریشه دار کردن شاخه ها اسیدایندول بوتریک به میزان 8 / 0 میلی گرم در لیتر بود نتایج نشان داد که درصد ریشه زایی بر حسب ژنوتیپ یکسان متفاوت می باشد. نمونه های با ژنوتیپ های یکسان به ترتیب شماره های 1 و 2 و 3 درصد به ترتیب بیشترین و کمترین میزان ریشه زایی را داشتند. معمولا در کشت بافت گیاهان، زمان برداشت می تواند نقش عمده ای در موفقیت های حاصله داشته باشد با توجه به تجربیات گذشته بهترین زمان نمونه گیری، گیزیلا اوایل یا اواخر اردیبهشت ماه تشخیص داده شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
کامران اکبری نوقابی
دانشجوی دکتری بیوتکنولوژی وژنتیک مولکولی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی – گروه علوم باغبانی بیوتکنولوژی و ژنتیک مولکولی
سعید پیری
دانشجوی دکتری بیوتکنولوژی وژنتیک مولکولی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی – گروه علوم باغبانی بیوتکنولوژی و ژنتیک مولکولی
زهرا تاریوردی
دانشجوی دکتری بیوتکنولوژی وژنتیک مولکولی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی – گروه علوم باغبانی بیوتکنولوژی و ژنتیک مولکولی