مطالعه مدیریت پایدار مراتع و مشارکت عشایر در حفظ، احیاء و بهره برداری از مراتع (مطالعه موردی: استان لرستان)

مراتع منابع طبیعی (مراتع) هر جامعه ثروت آن جامعه محسوب می شودکه اختصاص به نسل حاضرندارد، بلکهباید برای آیندگان حفظ شود. امروزه با افزایش جمعیت ونیاز روزافزون به مواد غذایی، ضرورت بهره برداری پایدارو مدیریت علمی در منابع طبیعی بخصوص مراتع در فرایند توسعه پایدار ازاهمیت و جایگاه بالایی برخورداراست.بی تردید این ضرورت ایجاب می کند که بهره برداری و رشدبخش منابع طبیعی بخصوص مراتع در برنامه هایتوسعه ای بطورمستمر ارتقا یابد. پژوهش حاضر با هدف بررسی مشکلات مدیریت پایدارمراتع و مشارکت عشایردر حفظ، احیا و بهره برداری ازمراتع انجام پذیرفته است. جامعه آماری این پژوهش، کارشناسان منابع طبیعیاستان لرستان می باشدو ازابزار پرسشنامه جهت جمع آوری داده ها استفاده شده که روش انجام این پژوهشاسنادی پیمایشی است. برای بررسی فرضیات تحقیق از آزمون تی تک نمونه ای استفاده شده که با توجه به نتایجآزمون و میزان معناداری به دست آمده در شاخص های عوامل اجتماعی sig=0/036 و عوامل اقتصادی sig= 0/000 کمتر از 0/05 هستند که این شاخص ها معنادار بوده و قابلیت تعمیم به کل جامعه را دارد اما شاخص دانش بومی با سطح معنی داری sig= 0/083 بزرگتر از 0/05 می باشد که این شاخص معنادارنمی باشد و فرضیه ی مورد آزمون آن ردمی شود. نتیجه رگرسیون چند متغیره نشان داد که بین متغیرعوامل اجتماعی رابطهمعناداری با حفظ مراتع وجوددارد ومتغیرهای عوامل اقتصادی و دانش بومی از معادله ما حذف می شوند. درنهایتمدل تحلیلی سوات به منظور تحلیل شرایط ودستیابی به راهکارهای بهینه انجام شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت پایدار مراتع ، عشایر ، استان لرستان ، مشارکت ، بهره برداری