بررسی اثر باکتری محرک رشد و هورمون های نفتالین استیک و اسید ایندول بوتریک بر ریشه زایی قلمه های زیتون رقم کرونایکی

ریزوسفر از توسعه و فعالیت یک جامعه میکروبی بزرگ و متنوع ، از جمله میکروارگانیسم هایی که قادربه رشد گیاه هستند ، پشتیبانی می کند. علاوه بر این، ریزوباکتری های محرک رشد گیاه (PGPR) ریشه هایگیاهان مختلف را استعمار می کنند و بر بهبود رشد آنها با مکانیسم های مستقیم و غیرمستقیم اثر می گذارند.هدف از این پژوهش معرفی روشی مناسب برای افزایش کیفیت و درصد ریشه زایی قلمه های زیتون بود. اینآزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار شامل باکتری (مایه زنی، عدم مایه زنی)،هورمون شیمیایی (IBA=3000ppm و NAA=1500ppm) و مدت زمان ریشه زایی (12 و 16 هفته) دربستر پرلیت تحت شرایط گلخانه انجام شد. بر اساس نتایج اثر اصلی، تلفیقی تیمارهای آزمایشی در سطح یکدرصد آماری معنی داری بود. بیشترین درصد ریشه زایی در تیمار تلفیقی باکتری × نفتالین استیک اسید در مدت ریشه زایی (12 هفته) مشاهده شد، اما بیشترین تعداد ریشه به طور میانگین 2 عدد ریشه در هر قلمه با کاربردتیمار اسید ایندول بوتریک در مدت ریشه زایی (12 هفته) بدست آمده بود. در حالیکه بیشترین طول ریشه15/33 میلیمتر با کاربرد تیمار باکتری × اسید نفتالین استیک در مدت ریشه زای (16 هفته) ثبت شده بود. بیشترین درصد کالوس زایی 96 درصد مرتبط به تیمار باکتری در مدت ریشه زایی (16 هفته) بود. کاربرد باکتری-های محرک رشد با هورمون های مصنوعی سبب افزایش درصد ریشه زایی و همچنان طول ریشه ها در قلمه ها می شود.

کلیدواژه ها:

اکسین ، PGPR ، کالوس زایی ، ریشه نابجا ، طول ریشه